Malpertuiskerk Maastricht

In de jaren zestig kreeg Albert Troost deze gigantische opdracht die hem op de toppen van zijn werk als monumentaal kunstenaar bracht. Een uitdaging voor zijn vakmanschap. Alle vormgeving heeft hij daar in Limburg (haaks op de Limburgse traditie) met lood tot stand doen komen. Het glas moest onbeschilderd getuigen van exacte kleur. Iedere scherf; die in de 600 vierkante meter beraming van deze kerk is ingepast, is kleurrijk functioneel ten opzichte van de totale vertelling.

De binnenkomende bezoeker vestigt de aandacht op bolvormen die zich in opeenvolgende beelden aaneenrijgen tol een “enorme zon, en die zon rolt zich uit in een grote blauwe hand, van waaruit blauwe vogels vliegen naar het raam van de aarde. De bezoeker heeft zich dan, gegrepen door dit scheppingsverhaal, langzaam naar rechts gedraaid en laat zijn blik verder glijden langs vormen op menselijke maat waarin aardse kleuren in genuanceerd gamma hun verhaal verder vertellen van vruchtbaarheid, leven en dood. De overliggende wand, links van het altaar, toont de bovenaardse werkelijkheid, de niet aardse, apocalyptische figuren op overweldigend grote schaal en in hemels flonkerende en toch sobere kleuren. Sluitstuk vormt de uitgang – men staat met de rug naar het altaar – waar de beschermengel Michaël met zijn vleugel reikt. Loopt de bezoeker onder de vleugels van Michaël door naar buiten dan heeft het spel van kleuren.en licht een onvergetelijke indruk achtergelaten.’