Een Brabander in Japan

In 1978 krijgt Troost van Philips de opdracht het hoofdkantoor van een relatie van Philips in Japan te beglazen. Men wil een cadeau geven. Hoe lost Troost dat op: West-Europese iconografie in Japan, beglazing in een land zonder glas-in-lood traditie, in een land met een andere culturele symboliek, waar beelden en vormen een andere taal spreken?

Troost is op dat moment rijp voor een abstraherende, suggestieve vormgeving. Dat biedt de mogelijkheid om over traditioneel-culturele grenzen heen te reiken. Aanknopingspunt vormt uit de aard der opdrachtgever het licht en de communicatie, universele gegevens: zo wordt de ruimte in dit Japanse raam verbeeld door vogels, door vleugels; een golfbeweging van licht en geluid werkt zich in horizontalen door de glaswand heen; energie komt tot uitdrukking in zon, maan, sterren, planeten en firmament.

Geluid en licht gaan in de ramen van het kantoor van de Japanse firma Mathushita een verbinding aan in ruimtelijke vormgeving, analoog aan de buitenwereldlijke relatie in het eeuwig uitspansel. De informatie is gegoten in een universeel verhaal. Begrijpelijk voor zowel de complexe symbolisch getrainde blik als voor de directe, naieve manier van waarnemen.

Heeft deze doordenking het gewenste resultaat?

De verkavelde regenboog die door het hele raam heen drijft wordt door de Japanners in ieder geval met gejuich begroet: zij zien er hun feestelijke wimpels in, onbedoeld maar wel grappig. De gedachte aan een regenboog is niet bij hen opgekomen, ondanks de duidelijke aanwezigheid van het spectrum.